سنجش غلظت فلزات سنگین (ni, cd, zn, pb) در عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفید (metapenaeus affinis) در شمال غرب خلیج فارس

فلزات سنگین از جمله آلاینده هایی هستند که به وفور در اثر فعالیت های انسانی به محیط زیست دریا وارد می شوند. این آلاینده ها قابلیت تخریب زیستی نداشته و ممکن است ضمن ورود به بدن آبزیان در آن ها تجمع نمایند. در این تحقیق غلظت نیکل، کادمیوم، روی و سرب کل در بافت های عضله و هپاتوپانکراس میگوی سفیدmetapanaeus affinis اندازه گیری شد. به این منظور نمونه های میگو (355 نمونه خور موسی و 340 نمونه بحرکان) توسط تور ترال کف در فصل زمستان سال 1392 از 2 ایستگاه (خور موسی و بحرکان) برداشت شد. جهت تعیین غلظت فلزات سنگین، نمونه ها پس از آماده سازی و خشک شدن هضم شدند. غلظت نیکل، کادمیوم، روی و سرب در بافت های میگو با استفاده از روش جذب اتمی اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، اختلاف معنی داری بین میزان انباشت فلزات در خور موسی و میزان انباشت فلزات در بحرکان وجود دارد و بیش ترین میزان انباشت فلزات در بافت میگوی سفید در ایستگاه خور موسی مشاهده شد(0/05>p) مقایسات میزان غلظت فلزات سنگین مورد ارزیابی در این تحقیق در ایستگاه های مختلف نشان داد، میزان تجمع عناصر سنگین در هپاتوپانکراس بیش تر از عضله می باشد. هم چنین ترتیب میزان غلظت فلزات سنگین به صورت روی< سرب< نیکل< کادمیوم در هر دو ایستگاه مشاهده شد. میانگین غلظت فلزات سنگین مورد سنجش در بافت عضله از استانداردهای who و fda و sciortino و ravikumar and maff در ایستگاه های خور موسی و بحرکان کم تر بود.